تحلیل، ترجمه و شرح بخش اول دیوان ابوالفتح بستی

شعر و ادب عربی یکی از غنی ترین و گرانبهاترین گنجینه های ادبیات جهان است که در زمینه های مختلف مانند حکمت و موعظه و اخلاق و روی هم رفته هر آنچه در ارتباط با زمینه های معنوی و فطری انسان ها می شد، آثار گران سنگی را به جامعه ی ادبی دنیا معرفی کرده است. تألیفات و آثار گوناگون در زمینه های یاد شده، خود گویای این واقعیت است که نه تنها پیشگامان گذشته ی ایران زمین حق مطلب را به خوبی ادا کرده اند، بلکه خردمندان و فرزانگان امروز ادبیات نیز، در جهت معرفی این آثار به مشتاقان ادب، از هیچ کوششی فروگذاری نکرده اند و بدین سبب است که این تحقیق به تحلیل و بررسی مجدد همین آثار اندیشمندان کهن، که به زبان عربی نگاشته شده اند، می پردازد. زیرا که متأسفانه فاصله ای عمیق بین این فرهنگ عظیم کهن عربی و فرهنگ امروزی و معاصر افتاده است. چه دلایل آن فرهنگی و اجتماعی باشد و چه سیاسی؛ باعث شده که به این مقوله از ادبیات و شاعران پارسیِ عربی گوی و عربی سرای پرداخته شود. بزرگانی که پای به پای ادیبان وطن، اگر چه نه از جهت مقدار به پیش رفته اند، اما آثار گران باری به بشریت معرفی کرده اند. این تحقیق، به بررسی ابوالفتح بستی، یکی از حکیمان متعهد ادب خراسان و دربار غزنوی و نویسنده ی مخصوص و مورد وثوق سبکتکین و پسرش محمود می پردازد. در این تحقیق دیوان مورد تحلیل قرار گرفته و اسلوب و شیوه تعبیر وی از معانی و مفاهیم در موضوعاتی همچون مدح، غزل، هجو، حکمت و ... مورد بررسی قرار گرفته است. واژگان کلیدی: ابوالفتح بستی، مشاهیر ادب عربی، سیستان، تحلیل اشعار، ادب عباسی